Olympos’u ilk gördüğüm günü dün gibi hatırlıyorum. 1993 yılının Mayıs ayının son haftası idi. Alanya’dan Ayvalık’a kadar tüm sahil şeridini gezmeye çıkmıştım. Harita üzerinde sarıya boyalı ne kadar yerleşim gezilecek alan varsa bir şekilde uğruyor, geziyor, not alıyordum. Ulupınar’da yemek…
Genetik mirası çarçur ettik. Gene tek tip insanlar olarak kalacağız. Doğum adı verilen şu sancılı yok oluş başlangıcımıza endeksledik her şeyi. HAPPY BIRTHDAY yazan konteynırlar dolusu yastık geldi Çin’den. Okuma-yazma oranı düşük olan beldelerde bile elden ele sevinçle dağıtılacak bu…
Güzelliğin on par’etmez şu bana çektiğin muamele olmasa. İnsanın hayat ağacı kadar geniş, insan hayatın ağacı kadar yüksek, insan ağacının hayatı kadar uzun, insan kavaktan yukarı yol gözleyen. O yüzden stilettolar hep yanımda. Hâlbuki yürüyüş ayakkabılarımı alacaktım yanıma. Olsun. Bir…
Hiç varmış, hep yokmuş. Yaşama kullanan çokmuş. Kayıp zaman izinde, kabak kemani içinde. Develer hip-hopçu, pireler kuaför iken, ben annemin pusetini tıngır mıngır sürer iken… Aksakal, boz sakal. Yüzde oyuklara saklanmış yok sakal. Ben ki kasap olsam, sallayamam satırı. Nalbant…
Ülkemizin en yüksekte bulunan deniz feneri olan Gelidonya’yı daha iyi görmek için bir az yükseğe çıkın. Tepede bir çam ağacı var, onun altına oturun ve fenere doğru bakın. Sol yanınızda antik çağın Pamfilya Denizi ve Suluada, sağ yanınızda Likya Denizi…
Bir tırtılın kelebeğe dönüşmesi ne kadar sürüyor acaba? Bu vadide kaç çeşit kelebek var acaba? Bir yıldır Kelebekler Vadisi’ndeyim, ne zaman yeterince öğreneceğim acaba? Ben dönüşümümü ne zaman tamamlayıp özgürce kanatlanabileceğim acaba? Sürekli değişiyoruz, dönüşüyoruz da bunun ne kadarı pozitife,…
Yenişehir’in İznik’e bakan sırtlarında, bahar gelince her yanı yöre halkının ‘bocur’ olarak isimlendirdiği şakayıklar kaplar. Bölgede daha önceden bu çiçekler için bir etkinlik düzenlenmiş ve bu etkinlikten ‘kançiçekleri’ ismi yadigâr kalmış. Günümüzde Doğa Bursa kitabının yayımlanması ile bu çiçekler yeniden…
Büyülü Anadolu coğrafyasında yüzyıllardır olduğu gibi şu günlerde çılgın bir ilkbahar yaşanıyor. Ne yöne bakarsak bakalım, her yan rengârenk çiçeklerle süslü. Bu renk yarışında benim birinciliğimi, ılık esen rüzgârlarla nazlı nazlı sallanan gelincikler aldı. Metin ve fotoğraf: İsmail Şahinbaş 26.05.2015
Yolun geri kalanını yürümek istiyordum. Motosikletimi sahildeki dükkânlardan birine bıraktım. Kafamı kaldırıp gri ve huzursuz gökyüzüne baktım. Kara bulutlar yağmurun habercisiydiler. Güneş çoktan bulutların arkasına saklanmıştı bile. Yaramaz bir çocuğu anımsatan rüzgâr etrafta fır dönüyor peşine taktığı kuru yaprakları etrafa…
Erciş Balık Göçü Şenliği’nden sabahın ilk saatlerinde Iğdır’a dönerken yolda karşıma çıkan gelincik tarlasını gördüğümde aklıma ilk gelen bu cümle oldu. Bu deyim, Kaçkarlarda söylenen bir şiirin en vurucu cümlesi. Aslında ‘Açma Dağlar, Ağlatma Beni’ şeklinde olacaktı. Ben biraz değiştirdim.…
